domingo, 31 de octubre de 2010

Betiko Idi Bihotz



Puezezo. Nere Idi Bihotzen lehen kontzertua izan da eta beraien azkena.

2 ordu egon dira eskenatoki gainean disko guztietako abestiak jotzen, Herriaren Taupadatik Odola Sutan-era. Hasieran soinua ez da oso garbia izan, saiatu dira txukuntzen eta zer edo zer egin dute, baina ez dute soinu on bat lortu. Baina kontuan edukita antzokiaren eskumako bozgorailuen azpian egon naizela, ba atera ondorioak. Amaigabe Berriko abestiak jo dituztenetan soberan sentitzen naiz, behin edo entzun dut diska hori eta ni izan naiz abesten ari ez zen bakarrenetarikoa. Abestiren baten saiatu naiz OoooOoooO-ren bat eginten, pero no cuela.

Kontzertua soinu aldetik ez bada guztiz ederto ibili, emozio aldetik kristona izan da. Azken finean talde baten azken kontzertua izanda hori da espero daitekeen gauzetariko bat. Lehenengo 2 abestien ondoren hasi da Mikel abestien tartean hitz egiten, "abesti hau azken aldiz joko dugu" eta antzeko gauzak esaten. Beste gauzaren bat ere esan du, baina betiko txorradak dira.

Emanaldiaren zatirik hoberena lehenengo ordua pasata etorri da Tiberio abestiarekin batera. Tó dios saltoka, abesten, garrasika, abeslaria antzokiko goiko pisura joan da, gero publikoaren gainera salto egin du jendearen eskuen gainetik ibiltzeko. Abesti horren ondoren, zuzen banaiz, Infernuaren Azken Hauspoan jo dute jendea erotuaraziz (ni barne) eta beste abesti mitiko guztiak jo dituzte. Hoietariko bat Maitasun Bailitzan izan da, Mikel bakarrik aulki baten eserita kitarrarekin. Hemen gauza bat esplikatu beharra dago aurrera jarraitzeko. Uste dut Mikelek Down sindromea duten neska mutikoekin lan egiten duela eta Durangon egin zuten kontzertu baten neska mutiko hoiek eszenatokira igo ziren taldearekin abestera. Ba gaurkoan ere antzera egin dute Maitasun Bailitzan abestian. Mikel abesten dagoela Down sindromea duten bi mutiko igo dira eskenatokira berarekin abestera. Oso emozionantea izan da, denak abesten, milaka txalo abesti bukaeran, gauza ederra. Kontzertua amaitzeko, taldekideak "Eskerrik asko, Idi Bihotz 1996-2010" idatzita zuen kamiseta batekin atera dira eta Gaur Goizean abestia jo dute, ajeari buruz doan abesti bat. Identifikatuta sentitu naiz.



BETIKO IDI BIHOTZ!


jueves, 28 de octubre de 2010

Mu friki

Beste egun bat klasera joan gabe... Hasierako grazia galdu du.

Call Of Duty Modern Warfare 2 jokuari buruzko 6 bidio dira hurrengo hauek. Protagonista: Viciau bat. Sinopsia: Viciau baten eguneroko bizitza.







Porlobisto tipo hauek beste bidio asko dituzte, Twilight-i buruz, racismoari buruz... Ikertzera noa

lunes, 11 de octubre de 2010

Space Eater - Aftershock - 2010


Space Eater (nombre sacado del homonimo tema de Gamma Ray pero que nada tiene que ver) es un grupo de Belgrado, Serbia que lleva 6 años en activo y ha publicado dos maquetas y dos discos. Después de escuchar 3 canciones del último disco en el tubo, durante aproximadamente una semana anduve como un loco en busca del disco por los internetes, emules, spotifais etc sin fruto alguno. Primera y única decepción ante este disco. Incluso me plantee el comprarles el disco a estos serbios por unos 20 euros pero enseguida me di cuenta de que era una locura habiendo escuchado solo 3 canciones, por muy buenas que fueran. Pero al final la luz brillo (en una irónica forma de SNM), el album se filtró y tuve el placer de escuchar ésta obra maestra que apunta a lo mejorcito del año, desbancando grandes trabajos como lo último de OverKill, Ironbound, que es muy bueno.

El disco empieza con "Say Your Prayers", tema directo y agresivo que a la primera escucha ya te hace pensar que estás ante un gran disco de buen Thrash Metal. Conforme transcurre el disco, te das cuenta de que todo es así, mala leche, caña burra sin parar de mover el cuello, brutal y directo. Los solos son de calidad pero quedan en segundo plano, tienen más importancia los riffs de guitarra, riffs que son el exponente de la nueva ola de thrash metal que está surgiendo a nivel nacional y también europeo centrado sobre todo en paises del este. La bateria está engranada a la perfección, llevando un ritmo atronador con breaks simulando montañas rusas y con el acompañamiento de un pesado bajo que se hace presente durante todo el disco, este también ayudando a la destrucción de tu tímpano. En cuanto a la voz, el cantante usa esa voz rasgada tan caracaterística del thras metal alternando con registros muy agudos que no quedando mal, siempre me pregunto porque no cantará con la voz rasgada, que en mi opinión le pega mejor. Pero hay una sorpresa en las dos últimas canciones, la voz es totalmente distinta, más rasgada, más grave, con la única explicación de que sea la de otra persona. Y así és. Antes de ir a grabar los que sería Aftershock, en Junio de 2009 el cantante la palmó. La voz que se escucha en las primeras 8 canciones es la del difunto Boško Radišić que fue extraida de las demos que tenian grabadas en su local y la voz de las últimas dos canciones es la del guitarrista Luka Matković que cogio el papel de cantante.

Grandioso disco que convierte a Space Eater en futura promesa de la resurgiente escena Thrasher. Atentos a estos chavales.

Myspace de Space Eater

sábado, 9 de octubre de 2010

Passion For Knowledge


SuperEtxenikeren agindupean dagoen Dipc-ren 10. urteurrena ospatzeko, ikerkuntza zentru honek beste hainbat gauzen artean interes dibulgatzailezko hitzaldi sorta batzuk antolatu zituen 5 egunetan zehar. Hizlariak mundu osoko hainbat zientzialari ziren, hoietariko 10 nobel sariaren jabe, Premio Principe De Asturias-ak, Sir-ak, MIT-eko jendea, Max Planck institutokoak, CERN-en lan egindakoak.... Elitea. Baina beste elite mota bat ere izandu zen, Bernardo Atxaga adibidez, euskal literaturaren adierazagarririk onena.

Bost egunetatik lautara agertzeko hasierako asmoa banuen ere, azkenean ingeles teknikoaren maila altuak, kimikari diodan mirespenak, Bilbotik Donostiara joan eta etorri ibili beharrak eta tematika guztiaren ene jakinduria mugatuak 2 egunetara besterik ez aurkeztea bultza ninduten.

Astearteko lehenengo hizlaria Max Planck institutoko Juan Ignacio Cirac fisikari teoriko espainiarra izan zen. Hitzaldia gazteleraz izateak asko erreztu zuen gauza eta tematika ere oso interesgarria izan zen, fisika kuantikoaren fenomeno bereziak hain zuzen, elkar lotura kuantikoa kasu. Nahiz eta kimikari buruzko hitzaldietan ezer gutxi ulertu, Jean-Marie Lehn kimikariak kimika supramolekularrari buruz jorratu zuen hitzaldia entretenigarria izan zen lehenengo minututik aurrera, bere humoreari esker. Hitzaldiaren mamia modu general batean ulertu nuen (hau ez da momentua horri buruz hitzegiteko) eta pozik atera nintzen bigarren hitzalditik. Pena denak ez izatea halakoak. Hurrengo hizlariaren azentu germaniardun ingelesak ulergaitza eta aspergarria egiten zuen egonaldia eta itzultzaileen lanak ere ez zuen batere hobetu hirugarren ordua. Hasi eta 10 minutura ordua pasatzerakoan alde egitea erabaki nuen .

Hurrengo eguneko lehenengo txanda kimikari batena zen. Ez nuen piperrik ulertu, 80 urteko Kaliforniar agure bati kimikari buruz zerbait ulertzea afera erraza ez den moduan. Hurrengo zientzialaria Max Planck institutuko Theodor Hänsch zen, optikan espezializatutako fisikaria. Hau ere ez zen ulerterraza izan, bere urduritasuna bistakoa zen eta halako kasuetan badakizu gauzak ez direla argi azalduko. Gainera, hau ere alemana izateak ez zuen batere lagundu ulergarritasunean. Hirugarren ordua ederra izan zen ordea, merezi izan zuen 2 ordu aspergarri jasateak. Frank Wilczek hizlaria CERN-eko Large Hadron Collider-ari buruz mintzatu zen era interesgarri, misteriotsu eta argian. Humorea ez zen falta izan eta dudarik gabe txalo beroenak oparitu genizkion. Egun hartako azken ordua askok Bernardo Atxaga goitizenaz ezagutzen duten Jose Irazurena zen. Bere lagun bati eskeinitako poema bat irakurri zigun. Gaur egungo bere prosa astuna iruditzen bazait ere plazer bat izan zen bera aurrean izatea.

Aipatzekoa lehenengo bi egunetan joan ginenori kamiseta bat oparitu zigutela.

Dudarik gabe, Passion For Knowledge.